behandelingen
Dag lieve allemaal, Wat een ontroerende reacties. Zo'n blog is echt superleuk om te delen met het nederlandsethuisfront. Wat een lieve meelevende reacties. Dank jullie wel. ook enorm bedankt voor het geld, het is een pak van mijn hart om in het hotel te kunnen blijven, echt een oase in alle hektiek, enik kom echt toe aan rust en verwennerij. De avonturier in me van vroeger is wat gekalmeerd, het hoeft niet zo nodig meer. De innerlijke reis is minstens zo avontuurlijk. Deze reis start elke dag als ik naar Scalene (naam van het behandelcentrum)ga vertrekken.Als ik het terrein van het hotel verlaat paseer ik na 100 meter onze buren. Een familie met 4 kinderen wonend in een tent naast de hel van de weg, ze rennen naar buiten en zwaaien met gulle glimlachen, de glimlach verbindt ons, maar in materiele zin geen vezel. De straat is nogal hektisch, elke dag weer een hachelijk avontuur om die over te steken. Rustig maar, rustig, spreek ik mezelf dan toe, er komt echt wel een gaatje. het valt niet mee om overzicht te krijgen in dit verkeer, ten eerste rijden ze links, tenminste dat is de afspraak; fietsers, wandelaars, vrachtwagens, handkarren, riksjas, koeien, bussen, honden en auto's scheuren, in mijn beleving, kris kras door elkaar. Luid toeterend als iemand een manouvre maakt, Het liefste sluit ik me aan bij een groepje die ook hun kans wagen. Maar als ik dan weer veilig aan de overkant sta, denk ik ach zorgenpietje, er was een zee van ruimte. Ik loop dan een wijkje door met hier en daar winkeltjes, o.a.een kleermaker die strijkt met een zware gietijzeren bout Het lijkt alsof de druk het moet strijken en niet de warmte. Aan het eind van het straatje is een Hindoeistisch tempeltje, ga ik nog eens binnen, neem ik me steeds voor. Ik passeer een school met kinderen in uniform, deze week waren er festiviteiten, ze waren met een soort fanfareband aan het oefenen.
Verderop is het onderzoekcentrum, een portier doet het hek open en ik stap dan een rustig terrein op met palmbomen en een groene tuin. Een vijver voor de deur, en binnen een wachtkamer. Mijn medepatienten ken ik al een beetje, vandaag gesproken met een kleinzoon van Oma die behandeld wordt. Ze komen helemaal uit Calcutta, en zijn erg tevreden over de vooruitgang van oma. Wat ze precies heeft werd me niet duidelijk. Soms moet ik eerst even met de dokter meekomen, die dan nog wat gegevens wil hebben of mijn lever wil voelen. Het leuke is dat elk gesprek als entree medische zaken heeft, maar altijdeindigt meteen informeel praatje, hebben jullie al een appartement (toen onze zoektocht nog gaande was) anders wist hij wel wat, ook nog een tip voor een goedkoop en goed restaurant? Prettige omgang.
Als ik dan (eindelijk, altijd te laat) gehaald wordt, verwacht ik toch nog een verontschuldiging dat het wat uit is gelopen, zoals we dat in europa gewend zijn. Maar tijd is een ander begrip hier. Ik kan dan om mijn eigen ingesleten gewoontes lachen, wat geeft dat een vrijheid. De klok is handig maar niet heilig. Er is hier meer ontzag voor de mens dan voor de regels, iedereen is ook erg ontspannen, pas in de 'oase' van de hotel zie ik weer gestresste westerlingen.
Na de wachtkamer ga ik de behandelkamer binnen, er staan 4 machines, en de tweede is de 'mijne'. Uit de machines die al draaien steken dan heel schattig van die ontspannen donkerbruine voeten uit. Ah, collega' denk ik dan, good luck for you. Ik moet mijn sieraden afdoen, schoenen uit en kan gaan liggen. Met een druk op de knop word ik in de tunnel gezoefd. Daar moet ik mijn t shirt nog omhoog doen en dan legt ze een plastic mal op mijn bovenbuikwaarop de uitzaaingen staan gemarkeerd-zoals aangegeven door de MRI die ze hier gemaakt hebben-. Dan stelt ze de machine heel precies af, ik moet dan even mijn ogen sluiten en dan gaan er rode priemende lampjes branden. Direkt gaan ze weer uit en dan start de behandeling. Ik lig dan in een tunnel van zo'n halve meter, mijn hoofd, bekken en benen steken eruit. Ik moet dan heel stil blijven liggen. Meestal val ik in slaap, maar ik begin altijd met visualiserings oefeningetjes. Dat de straling de plekken in mijn lever doet slinken, dat de groei stopt, dat het gezonde weefsel toeneemt, dat er littekenweefsel ontstaat. Om mij heen hoor ik een zacht zoemend machine geluid. De verpleegster loopt vrolijk heen en weer, in andere machines wordt er gewisseld. Een zacht briesje waait langs me heen. De ramen staan allemaal open, ik hoor het klapperen van de lamellen tegen de kozijnen, ik kan scherpe schaduwenzien van de zon. (Het weer is trouwens goddelijk, die zon op mijn huid doet heel goed). Na een uur staat ze weer aan de machine, ik krijg dan even een soort klem op mijn arm, (ontstralen misschien) en een super lieve glimlach van haar (ik kan haar naam niet onthouden, ga beter mijn best doen) en dan mag ik van de 'tafel' af. De eerste keren voelde ik geen fysieke sensaties, maar de laatse 2 keer wel.Het ging helemaal tintelen in mijn armen en hartstreek. Tussendoor heb ik meer pijn in de lever dan daarvoor, Ze zeggen dat dat een goed teken is. Mariska blijft nu meestal thuis nadat ze gevraagd had : is het wel verantwoord om haar alleen te laten gaan? waarop een verbaasde blik kwam: she is a healthy person. Dat ervaar ik als heerlijk, dat niemand me hier in de patientenrol duwt.
Ik krijg dan de tijd van de volgende behandeling te horen en ga weer het Indiaase leven in.
De behandelingen zijn in Scalene onderzoekscenrum. De bouwer van de machine woont in de achtertuin, een bescheiden man die af en toe komt vragen hoe het gaat. Hij bewaakt de techniek en de dokter de behandelingen met de patienten. Het onderzoek is in de eindfase, het vijfde en laatste jaar. De resultaten zijn dermate positief dat ze er in Nederland ook mee aan de gang gaan. Alle liefs voor iedereen vanuit de helende oase in Bangalore. Ik ben superblij dat ik hier ben. Liefs, Dorothe alias Do
Reacties
Reacties
Lieve Dorothe, alias Do, ik ga je ook maar Do noemen ...
Bedankt voor je delen!
Ja.....nu het avontuur van de innerlijke reis......misschien ook ietst van leeftijd, denk ik wel eens....:-) De langste reis is die naar binnen, volgens Dag Hammerskjöld in 'Merkstenen', een van mijn lievelingsboeken al jaren.
Wat gezondmakende machines betreft: ik ben bezig een (klein)apparaat (Airnergy) te kopen, wat je 3x per week 20/30 minuten gebruikt, en waardoor je veel meer betere zuurstof inademt. ( zie www.tklooster.com). Ik doe nu een kuur van 10x in drie weken in een praktijk. Voor je follow up als je thuis bent, en ik hem in huis heb, welkom!!
Ik kan je ook komen halen en weer thuis brengen :-)
liefs!
Wat een snelle reactie, hartstikke leuk, ik wil zeker je apparaat proberen. Ja ik denk ook leeftijd, niet allen de langste reis, maar ook de mooiste. Je lieve meeleven, dank je wel, voor al je steun in alle vormen. XXXXXXXXXX Do
Lieve Dotje,
Ik volg jullie verhalen met veel plezier. Het doet me erg goed om te horen dat je het er zo naar je zin hebt. Ik had eigenlijk ook niet anders verwacht!! Maar wat is het fijn om alles op deze site te kunnen lezen, zien en volgen.
En ik hoop natuurlijk dat de behandelingen heel goed aan zullen slaan bij je. En je wil en je kracht zijn zo sterk, dat dit het alleen nog maar positiever kan beinvloeden!
Zelf ben ik nog steeds aan het wachten tot het onderzoek is afgerond voor mijn nieuwe baan. Voor de rest is alles rond. Wat hun en mij betreft kan ik er zo snel mogelijk aan de slag. En wat heb ik daar een zin in!!
Vandaag een hectische dag. Ik dacht de dag te beginnen met een heerlijke wandeling in het park, door een dun laagje sneeuw. Daar zijn mijn honden en ik dol op!
Maar helaas, die wandeling werd bruut verstoord door een herder die mijn oudste hond aanviel en beet. Gelukkig was er een lieve dierenarts waar we deze zondagochtend snel terecht konden.
Lieve Do (en ook Mariska), geniet van iedere minuut daar! Ik lees en leef met jullie mee.
Veel Liefs Annemiek
Dag schatjes,
Die foto's zijn prachtig, want ze weerspiegelen het alledaagse leven. Het is ook een vorm van zien hoe jullie naar de omgeving kijken. Het is alsof maris zegt: kijk dat is mooi - leuk- speciaal.
HAiko en ik zijn dit weekend wezen skien in Winterberg. Dat is dus maar 3,5 uur rijden vanaf Utrecht en ligt ten hoogte van Roermond. Dan zit je in de sneeuw en kun je lekker routschen op de latten... En we hebben door een sprookjes-Efteling-achtige landschappen gewandeld. HEERLIJK!
Ik zit nu in mijn kantoortje in Adam. Lieve mensen ontvangen en dan samen The Work (oa) doen. Wat heb ik toch een fijn leven.
Woe mag ik naar InterCollege en daarna naar Jenny. Onbeschrijfelijk vind ik deze ervaring met haar. WOW. Ik ben julie heel erg dankbaar voor die doorverwijzing.
Ik ben 2 kilo aangkomen omdat ik voor elk bezoek dat komt walnotentaart bak... En dan varieer ik dat weer door er extra chocolade overheen te gieten. En die citroen en chocolade is ook lekker samen man!
Tess, ik vind jouw verhalen leuk! Je schrijft grappig.
Cato, speel je nog veel computer-tennis? Nu met papa? Zet je mijn figuurtje nog wel eens in, die je van mij gemaakt hebt?
Do, je ziet er prachtig uit. EN als ik die foto's van jullie zie, krijg ik alleen maar meer zin om jullie te knuffelen.
Do; succes met die oversteek-sessies. Elke dag weer een nieuwe uitdaging aan de straatkant met de monsters die voorbij razen :-)
Hebben jullie het geld al binnen om de hele maand in het hotel te kunnen blijven?
p.s. Do, Zijn de rozenblaadjes er nog?
Ha lieve Do,
Wat fijn om te lezen hoe het met je is en hoe je jouw dagelijkse leven beschrijft.
heerlijk dat je zo'n oog hebt voor details en er zo van kan genieten.
Ik heb vandaag heerlijk (onverantwoord) geschaatst met Sebas en mn vader, op de molenpolder.
genoten van de gure wind, het mooie landschap en het scheurende en krakende ijs.
maar als ik lees van de warmte en de zon... mn lijf zou dat ook heel erg waarderen.
liefs en knuffel
Annemieke
lIEVE DOROTHE, HEEL FIJN OM TE HOREN DAT HET GOED MET JE GAAT IN iNDIA WE GENIETEN VAN JE REIS EN FOTO VERHALEN EN WE HERKENNEN DAT, HEEL VEEL LIEFS VAN ONS EN EEN DIKKE KUS, ANK EN GERT
Lieve Dorothe,
Na veel zoeken hebben wij je prachtige reisverhalen
gevonden,Henny en ik hebben ervan genoten.Zien met
belangstelling het verder verloop tegemoet.Fantastich
dat alles tot nu toe,zo lekker ontspannen verloopt.
Dikke kus en tot ziens in Utrecht.
Lieve Gert, Ank, Hans en Hennie, wat leuk van jullie persoonlijk te horen. Heel veel liefs. Dorothe, jullie buurmeisje
Hey sweet girl, in het lekker hectische jachtige westerse leven -waar blijven de dagen? - lees ik EINDELIJK je avonturen, wat goed, wat mooi, ik gun het je zo, en wat schrijf je het beeldend op, sta ik zelf met levensgevaar een straat over te steken, lig in die cytro-dinges, heerlijk om te lezen. Ik denk meteen: ik ben te laat voor mijn 20 euro (want ja, ik voel me zzuuperrijk, maar dat ligt niet aan mn bankrekening!), maar nee, te laat bestaat niet, en ik begrijp dat je begint te leren jezelf te verwennen, dus dat komt nog. Lieve schat, blijf genieten, ik wens je heel veel goeds, Carmen.
Lieve Do,
Wat een mooi verhaal heb je geschreven. Ik krijg er een hele beeldvorming bij en doordat ik dagelijks meelees op deze site (maar helaas niet dagelijks de tijd heb te reageren), reis ik een beetje met jullie mee daar in het verre India.
Deze week (hoop morgen) zal ik ook mijn vader weer even bellen en hem jullie mooie verhalen voorlezen. Heerlijk vind hij het om te horen dat je het daar zo fijn hebt.
Ik ben blij dat jullie de reis nu helemaal voort kunnen zetten in het hotel, wat er op de foto's heerlijk uitziet.
Ik wens je nog een heleboel hele goede dagen daar!
En ook voor Mariska natuurlijk.
Liefs Annemiek
en ook alle goeds van Peter toegewenst!
Hallo Dorothe,
Annemiek heeft me zojuist gebeld en jouw mooie verhaal voorgelezen. Het doet me goed te horen dat je het daar zo fijn hebt! Ik wens je nog heel veel geluk en genezing daar toe.
Hartelijke groeten,
je broer Frans
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}