Ha mensendaar zijn we weer,

Vandaag hebben we rondgelopen in onze nieuwe wijk, we hoorden een moskee roepen, in de wijk staat ook een kerk en we liepen zowaar tegen eenMariabeeld op, midden op het dorpspleintje. Een vriendelijke man met rode tanden van de beetelroot kwam ons uitleggen: Maria, maria, yes.En wij ook: Maria, Maria, yes. Wat is communicatie toch makkelijk als je niets wilt. Vanaf ons nieuwe huis lopen we een eindje verder zode winkelstraat in waar mensen voor hun huizen de was doen op stenen, puppies spelen, schoolkinderen soms schoon en netjes, soms zwart van het vuil met gescheurde plastic schoenen, maar allemaal met hetzelfde schooluniform elkaar aanstoten als ze ons zien. En giechelen, en aan elkaar duwen en trekken. De brutaalste stapt soms op ons af om in goed engels te vragen: where is your house? where do you go? En: auntie, auntie what is your name, roepen. We kochten teenringen in de sieradenwinkel, pannen in de pannenwinkel, -nee, Gerben, geen meuk, echte mooie spotgoedkope pannen die we hard nodig hebben in Utrecht- en Mariska liet haar haar knippen bij de kapper. De deur van de kapper was zo smal dat een zwangere vrouw er niet door had gekund. Achter de deur was een piepklein hokje waar een aantal vrouwen ons vriendelijk aankeek. Je kon er je kont niet keren,het waren de zussen en moeder van de kapster die er ook gezellig bij zaten, met ook nog een baby van 9 maanden die opeens bij Do op schoot zat. Do vergeleek Cato van 9 maanden -'ik weet het nog goed, want toen zaten we in Canada' - met deze kleine baby die veel jonger leek dan 9 maanden ennogal passief was. Er was 1gescheurde kapperstoel voor die ene klant die binnen kon stappen. En ja, het moet gezegd, het haar is echt goed geknipt, nog mooie krullen erin gemaakt en bij het afrekenen kostte het 30 roepies, dat is ongeveer 50 cent.Eindelijk zitten we dus in het India van de gewone mensen, niet van de slumpeople zoals de allerarmste krottenwijkbewoners hier genoemd worden, en ook niet van de rich zoals ze hier iedereen noemen die in de IT sector werkt of buitenlander is of anderzins rijk -dat wil zeggenmeer dan 500 euro per maand verdiend-. De huizen in deze wijk zijn frisgeverfd en bestaan uit meerdere appartementen. Destraten zijn ongeplaveid, dat isoveral in de buitenwijken, en er zijn geen lantarens, dus gisteravond liepen we in het pikdonker terug, het deed Do denken aan haar jeugd in de Achterhoek.In deze economie van de gewone mensenkost een zilveren teenring een paar euro, een papaya 40 cent en drie bossen mint 6 cent. Downtown waar de bedelaars zich ophouden naast de rijke jeugd op brommers en waar de westerlingen uitgaan kosten de vruchten ineens meerdere Euro's per kilo ipv dubbeltjes. Koffie in de wijk is bijvoorbeeld een paar cent per kopje, cappuccino in de italiaanse keten Barista kost 75 eurocent. Die cappuccino is het overigens wel dik waard,heet en sterkmet een mooie dikke romige schuimlaag er op, mmm. Een riksja die hier op gas rijdt kost voor een hele dag 500 roepie , dat is 8 euro. Eenriksja vanaf het hotel is bijna net zo duur als de taxi die voor een dag wel tot 40 euro kan oplopen.Interessant hoor die verschillen. De bus bijvoorbeeld, daar gaan we morgenavond eens gebruik van maken om naar de tempel te gaan, deze kost voor een ritje van een paar kilometer 17 eurocent. Morgen gaan we pas verhuizen, maar we voelen ons nu al helemaal senang in ons nieuwe onderkomen. Do heeft ayurvedische massage gehad van een lief meisje, we hebben koffie op ons nieuwe terras gedronken en met de kraaien en havikken kennis gemaakt die volop in de boom naast het huis zitten en erboven rondcirkelen. Echt een geweldige plek, alsof we thuis komen, rust. Liefs, Do en Maris