Na een aantal dagen zijn we weer even terug in ons 'oude' hotel om thee te drinken en snel te internetten.. We worden als oude vrienden begroet, hoe gaat het, alles goed, hoe bevalt het appartement, hoe is uw gezondheid? Het is heerlijk om zo onthaald te worden., maar we verlangen er niet naar terug. Op onze etage zitten we goed. Elke dag 3 warme maaltijden metIndiaas eten. Bij het ontbijt rijst, pannenkoeken met curryen overheerlijke papaya. We smullen hier werkelijk van het fruit, papaya, ananas, watermeloen, banaan en het is natuurlijk zongerijpt. Dus heerlijkzoet. Het middagmaal ook weer curry's, maar we hebben de gastheer al zover dat hij er ook rauwkost bij serveert. Vandaag hadden we bijvoorbeeld een curry met fijngesneden ladiesfinger (bij ons te krijgen als okra's) Werkelijk vurukkuluk. Mariskaheeft zichzelf vandaag op rantsoen gezet, alleen nog maar groente en fruit, want ze groeit dicht zegt ze. Dorothe daarintegen (vr)eet gewoon door, soms al na een uur zegt ze, ik heb alweer honger.Zou best weer een bordjerijst met curry lusten. Ga zo door, zegt de dokter.

Oh ja, over dokters gesproken, we gingen dus naar een ayurvedische dokter (onze cliffhanger)om eens te kijken wat hij/zij voor kruiden en/of massages zou aanbevelen. We kwamen binnen in een donker kamertje bij zijn assistente, en vroegen om een consult. Zij ging hem onmiddelijk bellen en toen konden wij in dat hol rondkijken. Enge stapels dozen met pillen, rondslingerend ampullen en half lege spuiten die daar in het stof lagen. Dorothe begon direct nerveus te worden en zag al een tweedehands naald in haar bil verdwijnen. Ik wil hier weg zei ze, dit voelt helemaal niet goed. Mariska bleef nog vriendelijk tegen de vrouw en zei, we hebben een fout gemaakt, we zien er vanaf, sorry.En wij weg.'Zag je die pillen, zag je die vuile spuiten, oeps ontsnapt'. Zie foto's.

En het mooiste avontuur van de afgelopen dagen was wel retour naar de sloppenwijk waar we al eerder foto's en verhaaltje van op het log hebben gezet. Nu met dozen vol gebak en koek, we kwamen aan en de wijk liep uit om ons te begroeten. Een baby werd voor Maris opgehouden met de bedoeling dat ze het even aan zou raken. De mensen wilden dat we foto's van ze namen en met veel gelach werden die foto's weer door hen bekeken. Ze legden een mat voor een hut op de grond, voor ons om op te zitten en de dozen gebak werden uitgedeeld door een oudere vrouw. De halve gemeenschap rukten de koeken uit haar handen met veel geschreeuw en geduw en gelach werd er door iedereen van gegeten. Do heeft een filmpje gemaakt en dat gaan we nu op youtube proberen te zetten, Maris moet nog even uitvinden hoe dat werkt.We hebben beloofd nog een keer terug te komen, en dan willen we fruit meenemen enals de ijscokar weer langs komt dan krijgen de kinderen nog een ijsje.En Marja bedankt voor je 13,33 voor deijsjes, we hebben nog maar 4 euro ervan uitgegeven aan cake voor iedereen, dus een ijsje kan er ook nog wel van af.

Maris heeft een tentenfamilie al een tijdje 'geadopteerd', moeder en vader met acht kinderen in eentent aan de grote weg,het meisje heeftgisteren een paar nieuwe jurken gekregen waar ze dolblij mee was en zojuist hebben we erde foto's van onze eigen meiden Cato en Tess laten zien.Het plan is om met het oudste meisje en jongen naar een winkel bij ons in de buurt te gaan, -waar we al geweest zijn- om ze daar nog wat kleding te laten uitzoeken waarna we bij de kleermaker de spullen op maat willen laten maken, want zo gaat dat hier. Je koopt een lap stof of meerdere lappen en dan maakt de kleermaker voor een paar euro er een passende sari met blouse of chulida -broek met jurkje en sjaal- van. Dorothe wil er nu werk van maken dat de kinderen, vooral de jongen die heel slim is en snel van ons engels oppikt, naar school gaan. We gaan er over praten met onze hospita, zij is docente engels en hoofd van de high school bij ons in de buurt. Dus wordt vervolgd. Heel veel liefs, Do en Maris