Hallo lieve mensen,

Mariska is een project gestart (door echtgenoot Gerben die zijn hele leven al in de ontwikkelingshulp zit ISFP: India Support Family Project genoemd) om de familie van Ansi met 8 kinderen aan schone lucht, schoon water, behuizing, betere materialen voor het bedrijfje van de vader, en aan scholing voor de kinderen te helpen. Dorothe ondersteunt het project en wil onder meer voor Gamesh, het zoontje dat een slepende linkerarm en been heeft , (waarschijnlijk door polio) hulp zoeken bij het medisch centrum waar ze zelf onder behandeling is in de cytotron.

Voor het project vraagt Mariska aan iedereen die ze kent financiele steun. Als jullie mee willen doen mail haar dan op mbvanderwilligen@hotmail.com. Dan kan ze je vragen beantwoorden en details geven over waar je geld kan storten.

Voor het project is er ongeveer 1200 euro nodig voor het eerste jaar , dit is inclusief 10 mnd. huur die in Bangalore overal als borg moet worden betaald. En inclusief 175 euro materiaal kosten voor uitbreiding van de werkplaats van Kashjad (de vader). In de volgende jaren worden de kosten voor de woning tussen de 40 en 60 euro per maand. Jaarlijks dus tussen de 480 en 720 euro. Eventueelkomen daar kosten voor kinderen die naarhet -dure- vervolgonderwijs kunnen bij.Het oudste kind, 14 jr., helpt de vader in de zaak en gaat niet meer naar school in de nieuwe situatie.De kinderen daaronder zijn 10, 9 enzovoort tot 3 maanden en die kunnen tot hun 12 de naar het gratis onderwijs. Op de armenschool krijgen ze uniforms en twee maaltijden per dag, plus boeken, alles gratis. Dit is alleen in de wijk waar de cytotron staat -en waar wij verblijven-, omdat daar -gunstige- plattelandsregels gelden voor het opleiden van de armen. (we zitten aan de rand van Bangalore, helemaal in hetnoordoosten ervan)Het plan is dat de vader vanaf volgend jaar zelf een klein deel -paar honderd roepie, paar euro- van de huur gaatovernemen. En dat de eigen bijdrage elk jaar meer wordt totdat hij en zijn oudste kinderen de familie zelf kunnen onderhouden in een goed huisje. Dat zou hij dan kunnen omdat hij meer maskers kan verkopen tegen betere prijzen met betere materialen. En omdat de kinderen een opleiding krijgen waardoorze ergens aan het werk kunnen. Op dit moment wordt er in het gezin honger geleden, dat is nog het beste te zien aan de magere baby -een oud gerimpeld mannetje van 3 maanden- en de broodmagere moeder. Maar erger nog dan de ondervoeding zijn de erbarmelijke omstandigheden waaronder ze leven: in een tent pal aan de rand van een smerige weg, zo vol met uitlaatgassen en stof, dat als we een foto van de weg nemen de foto helemaal vaag is van de rotzooi, na een bezoek aan de tent zijn we bedekt met een laagje stof . En zo gevaarlijk omdat alle vehikels wolken rotzooi uitbrakendzigzaggend en toeterend en schreeuwend voortrazen, als ze twee meter uitwijken dan rijden ze al over de tent heen. De kinderen zitten dus de hele dag in de tent of spelen pal aan de weg, ademen 24 uur de rotzooi in en lopen dus continu gevaar overreden te worden. De kinderen worden niet gewassen, want dat heeft geen zin en er is geen water genoeg en ze gaan niet naar school, dus er is geen hoop op een betere toekomst. Ondanks dit zijn ze super goedlachs en vrolijk en hebben ze net als hun ouders een soort innerlijke beschaving en waardigheid, waardoor je ze onmiddelijk in je hart sluit en je zewilt helpen, niet eenmalig met wat kleding en vloermatten wat we dus al gedaan hebben, maar substantieel uitde rotzooi. En als God het wil gaat het ook gebeuren (zegt Maris).In ieder geval wil de familie het zelf heel graag, en zijn er al een aantal Indiers bij betrokken, waaronder Viktor , onze gastheer die gisterochtend een vergadering met de vader en oudste zoon heeft geleid, en een ober van het Evoma die vanavond mee gaat naarde tent ,om het een en ander door te spreken.

We houden jullie op de hoogte en sturen jullie veel liefs uit een steeds zonniger Bangalore, de zomer is hier begonnen volgens de Indiers. Het is bijna 30 graden en smoorheet, we plakken en zweten, en drinken de hele dag vers sap. Met Dorothe gaat het uitstekend zoals de hele maand al het geval is, ze heeft veel energie, eet nog steeds als een bootwerker (Maris niet meer, zij is weer afgevallen door al een week het diner over te slaan) enwe zijnal lekker bruin van de zon.Do heeft weer eenkapsel: stekeltjeshaar dat bijna aan de buitenwereld vertoont mag worden. Voor Judy en andere geinteresseerden: het adres e.d. van het nieuw te openen cytotroncentrum in Leiden zullen we binnenkort op de website zetten.De behandeling daar is niet gratis. We hebben gehoord van de directeur dat het 12.500 euro moet gaan kosten voor 1 behandeling van een maand, zoals Do nu gehad heeft. In principe is 1 behandeling genoeg om kanker te stoppenen terug te dringen. Dat het werktzien wij elke dag met eigen ogen, patienten komen gammel of invalidebinnen en knappen zienderogen op. De verzekering vergoedt het -nog- niet.

Liefs, Do en Maris